संस्‍कृत हिन्‍दी अंग्रेजी शब्‍दकोश : सञ्ज्

संस्कृत — हिन्दी

सञ्ज् — आसञ्जनानुकूलव्यापारः।; "बालकः मातरम् आसञ्जत्।" (verb)

Monier–Williams

सञ्ज् — {sañj} (or {sajj}), cl. 1. P. {sañjati}, {sajjati}, to go, move Dhātup. vii, 22

सञ्ज् — {sañj} (or {saj}), cl. 1. P. (Dhātup. xxiii, 18) {sájati} (rarely Ā. {te}##pf. {sasañja} Br. &c. [in some rare and doubtful cases in MBh. and Ragh. {sasajja}]##3. pl. {sejuḥ} ŚBr##aor. {asāṅkṣīt}, {sāṅkṣīt}, UP. &c##{asañji} Br##{ásakthās}, {ta} RV. Br##Prec. {sajyāt} Gr##fut. {saṅktā}, {saṅkṣyati} ib##inf. {saktum} MBh##{saṅktos} Br##ind. p. {-sajya}, {-sáṅgam} ib. &c.), to cling or stick or adhere to, be attached to or engaged in or occupied with (loc.) Br. Ragh. Naish.: Pass. {sajyáte} (generally {sajjate}, ep. also {ti}), to be attached or fastened, adhere, cling, stick (with {na}, 'to fly through without sticking', as an arrow) ŚBr. &c. &c##to linger, hesitate MBh. R##to be devoted to or intent on or occupied with (loc.) MBh. Kāv. &c.: Caus. {sañjayati} (aor. {asasañjat}##for {sajjayati} See √{sajj}), to cause to stick or cling to, unite or connect with (loc.) Bhag. Śaṃk.: Desid. {sisaṅkṣati}, {ā-√sañj}: Intens. {sāsajyate}, {sāsaṅkti} Gr. [Cf., accord. to some, Lat. {segnis} ; Lith. {segú}, 'I attach.']

इन्हें भी देखें : अध्यासञ्ज्; अनुप्रसञ्ज्; अवसञ्ज्; आसञ्ज्; उपसञ्ज्; प्रसञ्ज्; व्यासञ्ज्; संसञ्ज्; व्यापृ, आपृ, घट्, प्रचर्, चर्, चेष्ट्, प्रवृत्, सञ्ज्, प्रसञ्ज्, संवृत्, भू, वृत्, स्था; रञ्ज्, अनुरञ्ज्, प्रसञ्ज्, अनुरम् [आ.प.]; आसञ्ज्, सञ्ज्, संसञ्ज्, समासञ्ज्, अनुषञ्ज्, अनुबन्ध्, अनुप्रसञ्ज्, आश्लिष्, अभिली, लग्, आलग्, लिप्, ली, अन्ववसो; उद्दीपय, दीपय, आदीपय, अनुभ्राज्, ज्वलय, उज्ज्वलय, अभिज्वलय, संज्वलय, सञ्ज्वलय, उद्भासय, आभासय, अवभासय, द्योतय, निर्भासय, प्रभासय, प्ररोचय, भासय, भ्राजय, विदीपय, विकाशय, विरोचय, अभिकाश्, अभिविभा, आतन्;