संस्‍कृतशब्‍दकोशः

संस्कृत — हिन्दी

संकुच्, सङ्कुच् — एकस्मिन् स्थाने संलीनानुकूलः व्यापारः।; "कर्पासात् निर्मितानि वस्त्राणि प्रथमे प्रक्षालने संकुच्यन्ते एव।" (verb)

संकुच्, सङ्कुच् — उन्नतस्य भागस्य भारेण समीभवनानुकूलः व्यापारः।; "पेटिकायाम् उपविष्टे सा संकुचति।" (verb)