संस्‍कृतशब्‍दकोशः

संस्कृत — हिन्दी

राष्ट्रभृत् — राज्ञः भरतस्य पुत्रः।; "राष्ट्रभृतः वर्णनं पुराणेषु प्राप्यते।" (noun)

राष्ट्रभृत् — एकः अप्सरः ।; "राष्ट्रभृतः उल्लेखः अथर्ववेदे वर्तते" (noun)

राष्ट्रभृत् — भरतस्य पुत्रः ।; "राष्ट्रभृतः उल्लेखः भागवत्पुराणे वर्तते" (noun)

राष्ट्रभृत् — अक्षविशेषः ।; "राष्ट्रभूतः उल्लेखः अथर्ववेदे वर्तते" (noun)

Monier–Williams

राष्ट्रभृत् — {bhṛt} m. 'bearing sway', (prob.) a tributary prince##N. of dice##of a son of Bharata##f. N. of an Apsaras##of partic. prayers and oblations ({-tvá} n.)