संस्‍कृतशब्‍दकोशः

संस्कृत — हिन्दी

मरुत्, कविः — देवताविशेषः; "मरुताम् पश्यतां तस्य शिरांसि पतितान्यपि मनो नातिविशश्वास पुनः सन्धानशङ्कीनाम्"[रघु 12.101]" (noun)