संस्‍कृत हिन्‍दी अंग्रेजी शब्‍दकोश : मध्व

Monier–Williams

मध्व — {madhva} m. N. of the founder of a sect of Vaishṇavas in the south of India (he was a Kanarese Brāhman otherwise called Ānanda-tirtha, Bhagavat-pāda or Madhu, said to have been born about 1200##his doctrine is commonly called Dvaita, 'Duality', in opposition to the A-dvaita, 'Nonduality', of the great Vedāntist Saṃkarâcārya, and his sect are called Mādhvas) 130 &c

इन्हें भी देखें : कर्मध्वंस; कामध्वंसिन्; कुसुमध्वज; क्रमध्वज; धर्मध्वज; धूमध्वज; ब्रह्मध्वज; मध्व्; अवलेहः; मध्वासवः; लोहितालुलता, लोहितालुवल्ली, शबरकन्दलता, शबरकन्दवल्ली, लोहितालुः, मध्वालुलता, मध्वालुवल्ली, मालुवा, शबरकन्दः, मध्वालुकम्, मध्वालु, खण्डकालु, खण्डकालुकम्; पाषण्डः, औपधिकः, कुयोगी, कुहकः, विप्रतारकः, धर्मध्वजी, आर्यलिंगी, धार्मिकवेशधारी, कपटधर्मी;