संस्‍कृतशब्‍दकोशः

संस्कृत — हिन्दी

दुर्मुखः — यक्षविशेषः।; "दुर्मुखस्य वर्णनं पुराणेषु प्राप्यते।" (noun)

दुर्मुखः — नागविशेषः।; "दुर्मुखस्य वर्णनं पुराणेषु प्राप्यते।" (noun)

दुर्मुखः — धृतराष्ट्रपुत्रः।; "दुर्मुखस्य वर्णनं पुराणेषु प्राप्यते।" (noun)

दुर्मुखः — रामसेनायाः वानरविशेषः।; "दुर्मुखस्य वर्णनं रामायणे प्राप्यते।" (noun)

दुर्मुखः — एकः राक्षसः।; "दुर्मुखस्य वर्णनं दुर्गासप्तशत्यां वर्तते।" (noun)