संस्‍कृत हिन्‍दी अंग्रेजी शब्‍दकोश : काम्या

संस्कृत — हिन्दी

काम्या — पौराणिकी महिला या वीरस्य पत्नी आसीत्।; "प्रियव्रतः उत्तानपादः च काम्यायाः गर्भात् जातौ।" (noun)

Monier–Williams

काम्या — {kāmyā} f. wish, desire, longing for or striving after (gen. or in comp., e.g. {putra-kāmyayā}, through desire for a son R. i, 13, 36 Ragh. i, 35)##will, purpose, intention (e.g. {yat-kāmyā}, irreg. instr. 'with which intention' ŚBr. iii, 9, 3, 4) Mn. MBh. R. Ragh. &c. ; [ {khshathro1-kāmya}, 'wish for dominion.']

इन्हें भी देखें : आहवकाम्या; काम्याभिप्राय; काम्याष्टमी; किंकाम्या; गोकाम्या; जीवातुकाम्या; पुत्रकाम्या; ब्राह्मणकाम्या;