संस्‍कृतशब्‍दकोशः

ककुद्

शिखर‚ चोटी‚ कूब‚ उपरी भाग

peak of a mountain, hump, symbol of royalty

ककुद्

मुख्य‚ प्रमुख

cheaf, head

संस्कृत — हिन्दी

ककुद् — दक्षस्य कन्या ।; "ककुदः उल्लेखः कोषे अस्ति" (noun)

ककुद् — एकं छन्दः ।; "ककुदः उल्लेखः तैत्तिरीय-संहितायाम् अस्ति" (noun)

ककुद् — छन्दोविशेषः ।; "कनकप्रभायां चतस्त्राः पङ्क्तयः सन्ति तथा च प्रत्येकस्मिन् त्रयोदशाः वर्णाः सन्ति" (noun)

ककुद् — दक्षस्य कन्या ।; "ककुद् धर्मस्य पत्नी आसीत्" (noun)

ककुद् — छन्दोविशेषः ।; "तैत्तिरियसंहितायां ककुद् इति छन्दः दृश्यते" (noun)

Monier–Williams

ककुद् — {kakúd} {t} f. a peak or summit (Lat. {cacumen})##chief, head RV. viii, 44, 16 AV. vi, 86, 3 TS. ŚBr##any projecting corner or projection (as of a plough) BhP. v, 25, 7##the hump on the shoulders of the Indian bullock AV. TS. BhP. &c##the hump (of a man) Kathās##N. of a metre (= {kakúbh}) TS##an ensign or symbol of royalty (as the white parasol &c.)##N. of a daughter of Daksha and wife of Dharma##(cf. {tri-kakud}, {sthūla-kakud}, &c., where the form {kakud} is said to be substituted for {kákuda} below Pāṇ. 5-4, 146 ; 147.)