संस्‍कृत हिन्‍दी अंग्रेजी शब्‍दकोश : अर्भ

Monier–Williams

अर्भ — {árbha} mf({ā}) n. little, small, unimportant RV##({arbhá}), mfn. id. AV. vii 56, 3 ; m. child, boy BhP. [Lat. {orbus}##Gk. ?]. [93, 1]

अर्भ — {árbha} {ās}, m.pl. ruins, rubbish VS. xxx, 11 TS. &c., often ifc. in names of old villages half or entirely gone to ruin (e.g. {guptârma}, {kukkuṭârma}, {bṛhad-arma}, &c., qq. vv.) Pāṇ. 6-2, 90 seq and viii, 2, 2 Sch##m. = {arman}, q.v. Uṇ

इन्हें भी देखें : अर्भक; अर्भग; विस्फारित; शिशुः, पाकः, पोतः, अर्भकः, डिम्भः, पृथुकः, शावकः, शावः, अर्भः, शिशुकः, पोतकः, भिष्टकः; अदन्त, अदत्, अदन्तक, दन्तहीन, निर्दसन, नीरद; ओषधिः, ओषधी, शाकः, तृणम्, हरितकम्, अर्भः, कन्दः;