संस्‍कृत हिन्‍दी अंग्रेजी शब्‍दकोश : अपनी

संस्कृत — हिन्दी

अपनी — वस्तुविशेषे पतितस्य वस्तुनः दूरीकरणानुकूलः व्यापारः।; "सः दुग्धे पतितां मक्षिकाम् अपनयति।" (verb)

अपनी — कस्य अपि गुणस्य द्रव्यस्य वा प्रभावं दूरीकरणानुकूलः व्यापारः।; "आहितुण्डिकः बालकस्य शरीरात् सर्पविषम् अपानयत्।" (verb)

Monier–Williams

अपनी — {apa-√nī} to lead away or off##to rob, steal, take or drag away##to remove, frighten away##to put off or away (as garments, ornaments, or fetters)##to extract, take from##to deny Comm. on Mn. viii, 53. 59##to except, exclude from a rule Comm. on RPrāt.: Desid {-ninīṣati}, to wish to remove Comm. on Mn. i, 27

इन्हें भी देखें : अपनीत; अपनीति; प्रशम्, निवर्तय, अपनी, प्रच्छिद्, उपच्छिद्; आमुच्, उच्छादय, व्यपकृष्, समुच्छादय, अवतृ, उन्मुच्, उन्मोचय, अपनह्, वासः अपनी, वस्त्रम् अपनी; अपहृ, हृ, परिहृ, अपनी, निवारय, निहन्, अपाकृष्, अपमृज्, अपोह्, धू, अपनुद्, परिमृज्, निराकृ, अपकृ, उत्सारय, वर्जय, अपकर्षय; शिरस्त्राणम्; अपनी, प्रतिसारय, अपसारय, निःसारय, निष्कासय; ऋणं शुध्, ऋणम् अपनी, ऋणं विनी, ऋणम् अपाकृ, ऋणम् अपवृज्; अपहृ, संग्रह्, समालभ्, अपनी, अभितंस्, अभिलुप्, ग्लुच्, मुषाय, मुष्, परिमुष्, प्रमुष्, रुण्ट्, लुण्ट्, लुण्ठ्, लुष्, संहृ, सम्मुष्, हृ; अपमानित, अनादृत, तिरस्कृत, अवमानित, निन्दित, अधिक्षिप्त, अपनीत, अपवादित;